W ostatnich latach bardzo wiele dzieci nosi okulary. Związane jest to z łatwiejszą wykrywalnością wad wzroku dzięki rozpowszechnieniu badań w przedszkolach, szkołach a nawet u dwu i czterolatków w tak zwanych badaniach bilansowych, które informują o ogólnym stanie zdrowia dziecka.  Aby wyjaśnić co to jest wada wzroku, należy zrozumieć jak zbudowane jest oko dobrze widzące.

Oko to twór podobny do kuli, którego przednią część stanowi przeźroczysta błona zwana rogówką. Zadaniem jej jest zebranie i załamanie światła wpadającego do oka. Za rogówką znajduje się kolorowa, ruchoma jak w aparacie fotograficznym przesłona zwana tęczówką, a w jej środku okrągła zmieniająca swą wielkość źrenica. Z tyłu za źrenicą znajduje się soczewka. Całą gałkę oczną wypełnia przeźroczysta galaretowata masa zwana szklistką .

W oku tak zwanym miarowym, czyli oku bez wady, obraz na który patrzymy, załamuje się w rogówce, przechodzi przez źrenicę, soczewkę i szklistkę, by powstać z tyłu na siatkówce. W oku miarowym obraz oglądanego przedmiotu jest wyraźny.

to mniejsza gałka oczna. Dzieci rodzą się z małymi oczami, a więc z nadwzrocznością. Rośnie dziecko, rośnie oko. U przeważającej liczby dzieci około 7-go roku życia oko jest miarowe lub prawie miarowe i nadwzroczność pozostaje nie zauważona. Dziecko z nadwzrocznością trzy – cztery dioptrie potrafi widzieć dobrze i z daleka i z bliska. U dziecka bowiem bardzo sprawnie działa aparat nastawczy soczewki.

Soczewka zmienia swe wartości i na siatkówce powstaje wyraźny obraz (proces akomodacji). Gdy nadwzroczność jest duża (powyżej cztery dioptrie) praca soczewki staje się zbyt uciążliwa dla oka dziecka i zaczyna ono źle widzieć i z daleka i z bliska. Może doprowadzić to do zezowania, które jest ciężkim zaburzeniem w rozwoju obuocznego widzenia. Nadwzroczność manifestuje się niechęcią do nauki. Dzieci skarżą się na bóle głowy, oczu. Często dochodzi do jęczmieni, gradówek, łuseczkowego zapalenia brzegów powiek.

Najczęściej przyczyna niezborności leży w nieprawidłowej krzywiźnie rogówki. Celem zrozumienia tego zjawiska należy wyobrazić sobie soczewkę wklęsło-wypukłą, która jest odcinkiem elipsoidy. W takiej soczewce dwa główne południki, położone prostopadle względem siebie (np. pionowo i poziomo) mają najbardziej różniące się promienie krzywizny. Wszystkie inne południki mają promienie krzywizny pośrednie, zbliżające się wielkością do pobliskiego południka głównego. Południki główne wyznaczają oś astygmatyzmu. Wiązka promieni padających wzdłuż jednej osi jest załamywana z inną mocą niż promienie padające wzdłuż osi prostopadłej.

W niezborności każda z dwóch osi prostopadłych ma ognisko położone w innej odległości ogniskowej. Dla każdego południka istnieje inny punkt dali wzrokowej, zatem oko z niezbornością nie widzi dobrze z żadnej odległości.

to taki stan zdolności skupiającej układu optycznego oka, w którym promienie równoległe (biegnące z nieskończoności) ogniskowane są przed siatkówką. Rozróżniamy; krótkowzroczność osiową spowodowaną zbyt długą gałką oczną i krótkowzroczność refrakcyjną zależną od nadmiernego łamania promieni świetlnych wpadających do wnętrza oka. W przeciwieństwie do nadwzroczności, krótkowzroczności nie można skompensować akomodacją. Jedynie mrużąc powieki oko krótkowzroczne obcina kręgi rozproszenia na siatkówce i poprawia ostrość widzenia. Słowo „myopia” pochodzi z greckiego „mrużyć” rótkowzroczność dzieli się na 3 stopnie:

Niska krótkowzroczność ( zwana niekiedy szkolną ) pojawia się zwykle około 10-go roku życia i narasta w okresie dojrzewania, stabilizując się najczęściej wraz z ustaniem wzrostu oka tj. około 18-20-go roku życia. Nie przekracza na ogół poziomu -3,0 dptr.

Średnia krótkowzroczność zaczyna się we wczesnym okresie życia i osiąga poziom od -6 do -8 dptr.

Wysoka krótkowzroczność pojawia się często we wczesnym dzieciństwie i osiąga wartość kilkunastu lub kilkudziesięciu dioptrii. Istotą wysokiej krótkowzroczności jest jej postępujący i zwyrodnieniowy charakter, powodujący powstanie w ciągu życia licznych ognisk zanikowych siatkówki i związaną z tym praktycznie ślepotę.